Τα πράγματα...

... είναι λίγο καλύτερα αυτές τις μέρες. Εγώ δηλαδή τα βλέπω καλύτερα. Εχω ένα στόχο τον οποίο δεν τον λέω σε μη δικό μου άνθρωπο, γιατί γίνομαι προληπτική κάποιες φορές. Έναν ευχάριστο στόχο από αρχές του χρόνου, ο οποίος ελπίζω να πραγματοποιηθεί και τα αποτελέσματα να είναι κατά πως τα θέλω.
Οσο για την κατάσταση στη δουλειά, την καθημερινότητα και τα υπολοιπα αναγκαία κακά που περιέγραφα στα προηγούμενα ποστς, αρκούν δύο τρία λόγια από κάποιον τελείως άγνωστο, για να καταλάβεις ότι αυτοί που θεωρείς "τυχερούς", μπορεί να έχουν γίνει "τυχεροί", με πολύ αγώνα, πολλή δουλειά, απογοητεύσεις, αποτυχίες, κλπ. Και μπορεί εσύ να είσαι πιο τυχερή από αυτούς, γιατί η δουλεια σου δεν είναι μεν ονειρεμένη, αλλά δεν εχεις αναγκαστεί να δουλεύεις δύο και τρεις δουλειές και να σπουδάζεις παράλληλα. Αρχίζω και τα βλέπω λίγο πιο καθαρά τα πράγματα νομίζω. Φεύγει σιγά σιγά η θολούρα που σκέπαζε το μυαλό μου (ΚΑΙ ποιήτρια), αρχίζω και τους γράφω κιόλας λίγο, δεν είμαι απίκο στα τηλεφωνήματά τους (για τους συναδελφους μιλαω), και δε μου λέει κανενας κουβέντα (αυτό τους έλειπε).
Νεότερα, όποτε.