Κατα τι καλύτερα

Ναι, είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα, αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Μετά από πολύ καιρό πήγα για ένα χαλαρωτικό καφέ και ένιωσα λίγο σαν άνθρωπος. Μέχρι που πήρα τηλέφωνο το απόγευμα την πεθερά μου να δω αν συνήλθε από το κρύωμα (είχα αυτή την τύχη, να έχουν αρρωστήσει οικογενειακώς και να μην μπορούν να έρθουν).
Θέλω να ασχοληθώ λίγο με την εξωτερική μου εμφάνιση, να ψωνίσω κανένα ρούχο, κανένα καλλυντικό, κανένα παπούτσι. Αν το αφήσεις, σε αφήνει. Δεν έχω ιδέα τι χρειάζομαι από όλα αυτά. Μπορεί και τίποτα, γιατί κι αυτά που έχω, δεν τα φοράω. Εδώ δεν ασχολιόμουν τον καλό καιρο, τώρα;

Πεθερικά

Συνέχεια της προηγουμενης αναρτησης.
Η αρνησή μου γι αυτούς τους ανθρώπους, είναι κάτι που δεν μπορείς να το φανταστείς. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΘΕΛΩ ΕΔΩ ΜΕΣΑ, PERIOD. Δε γουστάρω να έρχονται κάθε τρεις και δέκα και να μου κατσιάζουν τα μωρά μου. Όπως  δε γουστάρω τον οποιονδήποτε ξένο, έτσι και αυτούς. Γιατί ξένοι είναι και θα είναι για μένα.  Σέρνουν και την "παράλυτη" από πίσω ως αναπληρωματική γιαγιά, και μου 'ρχονται. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να ταχταρισουν τα μωρά.
Το ζήτημα είναι ότι είναι παππούς και γιαγιά, και δει στα πρώτα τους εγγόνια. Οπότε φίλε, δεν μπορώ να πω κουβέντα. Εχουν κάθε δικαίωμα να έρχονται και να τα βλέπουν οποτε θέλουν (μέσα σε λογικά πλαίσια πάντα). Και να φανταστείς ότι είναι και καλοί άνθρωποι αντικειμενικά. Ησυχοι, δεν ανακατεύονται, με κοιταζουν γελαστά, μου μιλάνε γλυκα κλπ. Εγώ η γουρούνα έχω το πρόβλημα. Της γουρούνας οι ορμόνες όμως είναι ακόμα πολύ εύθραυστες, κι αυτό πρεπει να το καταλαβουν όλοι. Ούτε 20 μέρες δεν πάνε από τότε που ήρθαν στον κόσμο τα γλυκάκια μου.
Αλλά κι εκτός ορμονών, όταν βλέπεις τη γιαγια να μην μπορει να κρατήσει το μωρό, και να πρεπει να της το δώσει κάποιος άλλος, αφού πρωτα παλουκωθεί στον καναπε, ε τι να κάνω κι εγώ, τι να σκεφτώ. Η γυναικα εκτός από ηλίθια (μας το έχει αποδείξει στο παρελθόν), είναι και παντελώς άχρηστη (μας το απέδειξε τώρα). Οση ώρα κάθεται επίσκεψη, το ότι η μικρή μοιάζει του Θρασύβουλου θα το λέει και 30 φορες. Για οσους δεν το κατάλαβαν. Κι εχω και το Θρασύβουλο, να τους λέει "άντε να μεγαλώσουν λίγο, να τα κρατάτε, για να πηγαίνουμε με τη Δέλτα καμιά βόλτα". Τι λε ρε φίλε. Θα εμπιστευτώ εγώ αυτή τη χριστιανή να μου φυλάξει παιδιά; Αυτή δεν μπορει ούτε να περπατήσει καλά καλά από το εκτόπισμα που έχει και την αγαρμποσύνη της.
Ο παππούς από την άλλη, αντιλαμβάνεται περισσότερα πράγματα. Λέει συνέχεια ότι δεν θέλει να ενοχλούν, αν είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να έρθουν, ότι δε θα κάτσουν πολύ κλπ. Ο άνθρωπος είναι λογικός. Θέλει  να δει τα εγγόνια του, χωρίς να με φέρει σε απόγνωση. Δεν τα πολυκαταφέρνει. Το εισπράττουν όλοι ότι προτιμώ την ησυχία μου. Το αποδίδουν στο ότι είμαι κουρασμένη, είμαι άυπνη μήνες ολόκληρους, είμαι σε μια νέα κατάσταση που προσπαθώ να διαχειριστώ, έχω δύο μωρά να φέρω βόλτα κλπ.
 Εγώ παρολα αυτά καταβάλω φιλότιμες προσπάθειες να είμαι καλή οικοδέσποινα. Σήμερα τους περιμένουμε πάλι καποια στιγμή. Η και αύριο.

Η ψυχολογική μου κατάσταση...

... τους τελευταίους μήνες έχει αλλάξει και ξαναλλάξει πολλές φορες. Αυτό που μένει σταθερό είναι τα νεύρα. Εχω νεύρα. Πολλά. Φταίνε οι ορμόνες βέβαια, αλλά έχω νεύρα. Πολλά. Ευτυχώς σταμάτησα τη δουλειά χτες. Για κανα χρόνο δηλαδή. Δεν έχω μείνει χωρίς δουλειά τόσο μεγάλο διάστημα. Μην πάει ο νους σου στο κακό, δεν απολύθηκα. Για καλό λείπω. Εχω άλλες αγωνίες τώρα βέβαια, όχι τρελές, αλλά παραμένουν αγωνίες. Να μην έχουμε τρομερά ντράβαλα με το χερι, να έχουν εξυπνάδα, να μη με πρήζουν αυτοί που δεν θέλω κλπ.
Βλέπεις, έχουμε και τη μαμά του Θρασύβουλου, που είναι πιο αγχώδης κι απ΄το ίδιο το άγχος. Ευτυχώς τώρα μένουν μακριά, αλλά από τον άλλο μήνα θα αριβάρουν και θα μας πρήξουν τα τέτοια. Αυτή δηλαδή, ο πατέρας του είναι πιο λογικός. Μου λέει πως όλοι θα βοηθήσουν, γιατί ντρεπεται να ξέρει ότι με βοηθάνε άλλοι κι όχι αυτή. Οπότε τη φαντάζομαι να έρχεται σπίτι, να απλώνει παντού ολο της το άγχος, να λέει τις μαλακίες της σχετικά με το μεγάλωμα των παιδιών και άλλα τέτοια. Νομίζω ότι το καλύτερο που έχω να κάνω, είναι να έχω τα πραγματα γύρω μου όσο πιο έτοιμα μπορώ, ώστε να ανακατεύεται όσο γίνεται λιγότερο, και να λέω ναι στις συμβουλές της, κάνοντας φυσικά το δικό μου.
Οσο για την αγαπημένη μου γυναικούλα που είναι πολύ δύσκολο να την υποφέρει κανείς, ευτυχώς τα τραπεζώματα και οι έξοδοι δε συνεχίστηκαν. Και έχω πάρα πολύ καιρό να τη δω. Τι καλά.

Ξανά άσχετα

Τις προάλλες που είχα γενέθλια, είπα να δείξω καλό πρόσωπο και να παω γλυκά στη δουλειά. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά αν μαθευόταν ότι είχα γενέθλια εργάσιμη μέρα και δεν έκανα τίποτα, θα άρχιζαν τις μαλακίες στο μυαλό τους: " Τη μουντρούχα, που δεν έφερε ένα γλυκό, έτσι για τα μάτια του κόσμου, το ζώο".
Αναμενόμενο βέβαια, αλλά πήραν ελάχιστοι γλυκό, ενώ στους άλλους τα τσακίζουν πρωί πρωί, είπαν εκεί πέρα ένα χρόνια πολλά να βρίσκεται, και τα γλυκά μπήκαν στο ψυγείο. Δεν εκατσα να ψάξω την τύχη τους, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρη ότι πετάχτηκαν. Χαχαχαχαχα. Τσάμπα τα λεφτά.
Ασε το άλλο. Στις πολύ αρχές, πριν ακόμα προλάβουν να με αντιπαθήσουν, μου έλεγαν ολοι ότι φαίνομαι πολύ μικρότερη. Μετά, εκτος του ότι κόπηκε αυτό, ανέφερα μια φορά την ηλικία μου και η Α η κακορίζικη (εχω μιλήσει γι αυτην στο παρελθόν), μου ελεγε να μην το λέω γιατι είναι προκλητικό. (Ποιος ήρθε;) Η ίδια βέβαια λέει στις άλλες συνομήλικές μου ότι φαίνονται 10 χρόνια μικρότερες και ότι είναι το κύτταρό τους τέτοιο. Όχι μία φορά. Την έχω ακούσει τουλάχιστον 3-4. Όχι ότι κρεμάστηκα απ τη γνώμη της για να συνεχίσω τη ζωή μου, απλά σου δείχνω τη διαφορά.

Πρέπει να είναι ο πιο κακός άνθρωπος εκεί μέσα. Είναι φοβερό. Δουλεύει παρα πολύ, περισσότερο από οποιονδήποτε, οφείλω να το αναγνωρίσω αυτό, γι αυτό και γκρινιάζει πολύ για το ότι εχει πάρα πολλή δουλεια (επιεικώς το θέτω). Δεκτό μέχρι εδώ. Η αντιπάθειά της όμως προς εμένα, δεν έχει να κανει με τη δουλειά της. Εχει να κανει με το ότι δεν μπορώ να μπω στο στυλάκι που έχουν ολοι με τα αστεία και τα χαζόγελα. Γιατί στους άλλους είναι καμία σχέση. Είναι και ο τύπος που μιλάς εσύ στην άλλη ακρη του δωματίου με του κοσμου τη φασαρία, και όχι μόνο εχει ακούσει τα πάντα, αλλά φωνάζει για να σχολιάσει. Εγώ μακριά κι αλάργα απ αυτήν, οσο μπορώ φυσικά.

Επιχείρηση διασωσης

Χτες είπαμε να βγούμε σε ταβέρνα οικογενειακώς. Από την πλευρά του Θρασύβουλου οικογενειακώς. Κι αυτό επειδή πρεπει να σπεύσει ολη η οικογένεια να διασώσει τη συγκεκριμένη γυναίκα που έχω αναφέρει σε άλλη αναρτηση, σε κάποιες διακοπές, πώς δεν την έχουν αυτοκτονήσει ακόμα.
Το σχέδιο δράσης περιλαμβάνει κάποιες εξόδους και συναντήσεις γενικότερα, για να τη φέρουμε πιο κοντά μας, μια και την έχουν πλευρίσει κάποιοι με κακούς σκοπούς (ας μην επεκταθώ σε λεπτομέρειες, δεν ξέρω και ποιος τα διαβάζει). Το ζήτημα είναι ότι δεν υποφέρεται η τύπισσα. Και δεν υποφέρεται ούτε η αδελφή της, όταν βρίσκονται μαζί. Μη σου πω κι όταν βρίσκονται χώρια.
Δεν ξέρω αν σου χει τύχει, να μιλάς με κάποιον ηλίθιο, και να σου λέει να ξυπνήσεις και να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει. Εμένα δε μου χει ξανατύχει για να είμαι ειλικρινής.
Καταρχήν να διευκρινήσω, αν δεν το εχω ήδη διευκρινήσει, ότι σε καμιά περιπτωση δε θεωρώ τον εαυτό μου τέρας εξυπνάδας. Εχω το γνώθι σαυτόν, και ξέρω ότι ανήκω σε μια βαθμίδα πιο κάτω από τους έξυπνους. Αφελής, αργόστροφη, όπως θες πες το. Εγώ το έχω πει ποικιλοτρόπως. Όμως ξέρω και αν ο συνομιλητής μου είναι μια απ τα ίδια, ή και χειρότερα. Κι αυτή είναι χειρότερα, όσο κακό κι αν ακούγεται αυτό. Ειμαι ειλικρινής. Είναι τρις χειρότερα. Δεν είναι δυνατό λοιπόν, να μου λέει αυτή να ξυπνήσω.
Δε μπορεις να φανταστείς πόσο νευριάζω όταν το ακούω. Περιττό να αναφέρω ότι δεν μπορώ να πω τίποτα γιατι πάντα είναι μπροστά όλοι. Λέω καμιά φορά "σε διαβεβαιώ ότι δεν κοιμάμαι". Ούτε και οι αλλοι της λένε κάτι. Προφανώς, εχει το ακαταλόγιστο και δεν της πανε κόντρα γιατι δεν εχει και νόημα. Και να της πούνε το οτιδήποτε, σάμπως θα το καταλάβει;
Δυστυχώς οι έξοδοι θα συνεχιστούν. Βλέπεις πεταει και τη σκούφια της για κάτι τέτοια τρομάρα της. Και οι άλλοι δεν εχουν σκοπο να την αφήσουν στα νύχια των "κακών" (δικαίως εδώ που τα λέμε).

Τα πράγματα...

... είναι λίγο καλύτερα αυτές τις μέρες. Εγώ δηλαδή τα βλέπω καλύτερα. Εχω ένα στόχο τον οποίο δεν τον λέω σε μη δικό μου άνθρωπο, γιατί γίνομαι προληπτική κάποιες φορές. Έναν ευχάριστο στόχο από αρχές του χρόνου, ο οποίος ελπίζω να πραγματοποιηθεί και τα αποτελέσματα να είναι κατά πως τα θέλω.
Οσο για την κατάσταση στη δουλειά, την καθημερινότητα και τα υπολοιπα αναγκαία κακά που περιέγραφα στα προηγούμενα ποστς, αρκούν δύο τρία λόγια από κάποιον τελείως άγνωστο, για να καταλάβεις ότι αυτοί που θεωρείς "τυχερούς", μπορεί να έχουν γίνει "τυχεροί", με πολύ αγώνα, πολλή δουλειά, απογοητεύσεις, αποτυχίες, κλπ. Και μπορεί εσύ να είσαι πιο τυχερή από αυτούς, γιατί η δουλεια σου δεν είναι μεν ονειρεμένη, αλλά δεν εχεις αναγκαστεί να δουλεύεις δύο και τρεις δουλειές και να σπουδάζεις παράλληλα. Αρχίζω και τα βλέπω λίγο πιο καθαρά τα πράγματα νομίζω. Φεύγει σιγά σιγά η θολούρα που σκέπαζε το μυαλό μου (ΚΑΙ ποιήτρια), αρχίζω και τους γράφω κιόλας λίγο, δεν είμαι απίκο στα τηλεφωνήματά τους (για τους συναδελφους μιλαω), και δε μου λέει κανενας κουβέντα (αυτό τους έλειπε).
Νεότερα, όποτε.

Τα ίδια σκατά παλι

Και ο χρόνος περνά, κι εγώ μπαίνω εδώ μέσα όλο και αραιότερα. Φταίει η δουλειά, το "αγκάθι" που έχω στη ζωή μου τα τελευταία 20 χρόνια.
Οφείλω να παραδεχτώ την πραγματικότητα, ότι αν δεν ήταν αυτό το αγκάθι, το πιθανότερο είναι να ανήκα κι εγώ στο τεράστιο ποσοστό της ελληνικής ανεργίας. Αλλά δεν παραδέχομαι το ότι θα πρέπει να νιώθω και ευγνώμων που με απαυτώνουν καθημερινά χωρίς να τολμώ να πω κουβέντα. Γιατί μπορεί η Μ1 να επέστρεψε (επιτέλους) στα καθήκοντά της (επισημαίνοντάς μου μεταξύ άλλων ότι άλλες παίρνουν άδεια όοοοοοοολο το διάστημα και οχι μόνο 2 μήνες - δεν της είπα ευχαριστω εγώ η αχάριστη), αλλά τα εκτελεί με φειδώ, κρατώντας τη μέση της και χαϊδεύοντας την κοιλιά της. Με αποτέλεσμα εγώ να τρέχω πάλι για όλα.  Για να είμαι ειλικρινής, εγώ είμαι που δεν την αφήνω να κάνει πολλά, ενώ εκείνη προσφερεται. Αφενός για να μην πάθει τίποτα και ποιος θα την αντικαθιστά πάλι, και αφετέρου για να το παίξω και λίγο ηρωίδα. Ασχημο αυτό, αλλά δυστυχώς το έχω. Ταλαιπωρούμαι για να λένε οι άλλοι ότι  δεν αφήνω τη συνάδελφο να ταλαιπωρηθεί αυτή στην κατάστασή της.
Οσον αφορά στην καινούρια κοπέλα, τώρα τελευταία τα έχει φορτώσει λίγο στον κόκκορα λόγω κούρασης μάλλον κι αυτή. Βγήκε σε άδεια, και τις τελευταίες μέρες με το ζόρι επιανε να κάνει δουλειά. Εγώ μόνο δεν κουράζομαι ποτέ. Η σουπεργούμαν. Σήμερα είναι Κυριακή και μας είπαν οτι θα πρεπει να δουλεψουμε για καναδυο ώρες λογω εκτάκτου γεγονότος. Μάντεψε ποιος θα πάει απο το δικό μου τομέα. (Και πάλι προσφέρθηκε να έρθει εκείνη και μάλιστα επεμενε. Αλλά εγώ η γενναία, της απαντησα με αυτοθυσία "αντε ρε που θα έρθεις εσύ", μπροστά στο διευθυντή. Μαλακία έκανα το ξέρω, αλλά δεν μπορούσα να την αφήσω ρε φίλε, ντράπηκα κιόλας).
Μη ρωτήσεις τι είναι το έκτακτο γεγονός. Μια ηλίθια αφορμή είναι, για να μονιμοποιήσουν σιγά σιγα και τις Κυριακές, αυτό λέγανε χτες οι αλλοι. Δεν μας φτάνουν τα Σάββατα, που φυσικά τα δουλεύω όλα εγώ, τώρα να δεις οτι θα μας βισματώσουν κι άλλο. Γύρισα σπιτι χτες με τη μούρη μεχρι το πατωμα, και μου λεει ο Θρασύβουλος οτι δε θα το κάνουν γιατι θα τους είναι τρομερό κόστος. Οτι θα μας πλήρωναν δηλαδή και τώρα θα το ξανασκεφτούν. Χαχαχαχαχαχαχα. Ας γελάσουμε και λίγο γιατί το χουμε ανάγκη.
Τέλος παντων. Τις δύο τελευταίες μέρες το άγχος μου έχει φτάσει στο απροχώρητο. Η κοιλιά μου είναι τουμπανο, βάζω τα κλαματα με το τίποτα, δε θέλω να κάνω καμία δουλειά στο σπιτι, και η όψη μου είναι σα να είμαι 60 χρονων. Βαρέθηκα, σιχάθηκα, μπαϊλτισα πια με τη δουλειά και την καθημερινότητα. Και για μπάνιο που πάμε, παλι δεν το φχαριστιέμαι. Θέλω να φύγω για μεγάλο χρονικό διαστημα, και θα το κανω στην αδεια μου βέβαια, αλλά το κακό είναι οτι θα ξαναγυρίσω.

Εχω παρατηρήσει ότι δε μου πολυκάνει καλο να μιλάω ή να γράφω για τη δουλειά και το πως νιώθω γι αυτήν. Πέρα δηλαδή απο το να σχολιάζω τους συναδέλφους μου, όπως έχω κάνει απειρες φορές, δε βρίσκω άκρη με τα αρνητικά μου συναισθήματα. Οι ψυχολόγοι θα διαφωνούσαν, αλλά εγώ νιώθω οτι μου μεγαλώνουν αυτά τα συναισθήματα με το να τα αναμοχλεύω. Γι αυτο νομίζω οτι δε θα ξαναμιλήσω για ενα διαστημα για τη σκατοδουλειά εκτος αν έχω κάτι ή καποιον που θελω να βρισω.