Ξανά άσχετα

Τις προάλλες που είχα γενέθλια, είπα να δείξω καλό πρόσωπο και να παω γλυκά στη δουλειά. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά αν μαθευόταν ότι είχα γενέθλια εργάσιμη μέρα και δεν έκανα τίποτα, θα άρχιζαν τις μαλακίες στο μυαλό τους: " Τη μουντρούχα, που δεν έφερε ένα γλυκό, έτσι για τα μάτια του κόσμου, το ζώο".
Αναμενόμενο βέβαια, αλλά πήραν ελάχιστοι γλυκό, ενώ στους άλλους τα τσακίζουν πρωί πρωί, είπαν εκεί πέρα ένα χρόνια πολλά να βρίσκεται, και τα γλυκά μπήκαν στο ψυγείο. Δεν εκατσα να ψάξω την τύχη τους, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρη ότι πετάχτηκαν. Χαχαχαχαχα. Τσάμπα τα λεφτά.
Ασε το άλλο. Στις πολύ αρχές, πριν ακόμα προλάβουν να με αντιπαθήσουν, μου έλεγαν ολοι ότι φαίνομαι πολύ μικρότερη. Μετά, εκτος του ότι κόπηκε αυτό, ανέφερα μια φορά την ηλικία μου και η Α η κακορίζικη (εχω μιλήσει γι αυτην στο παρελθόν), μου ελεγε να μην το λέω γιατι είναι προκλητικό. (Ποιος ήρθε;) Η ίδια βέβαια λέει στις άλλες συνομήλικές μου ότι φαίνονται 10 χρόνια μικρότερες και ότι είναι το κύτταρό τους τέτοιο. Όχι μία φορά. Την έχω ακούσει τουλάχιστον 3-4. Όχι ότι κρεμάστηκα απ τη γνώμη της για να συνεχίσω τη ζωή μου, απλά σου δείχνω τη διαφορά.

Πρέπει να είναι ο πιο κακός άνθρωπος εκεί μέσα. Είναι φοβερό. Δουλεύει παρα πολύ, περισσότερο από οποιονδήποτε, οφείλω να το αναγνωρίσω αυτό, γι αυτό και γκρινιάζει πολύ για το ότι εχει πάρα πολλή δουλεια (επιεικώς το θέτω). Δεκτό μέχρι εδώ. Η αντιπάθειά της όμως προς εμένα, δεν έχει να κανει με τη δουλειά της. Εχει να κανει με το ότι δεν μπορώ να μπω στο στυλάκι που έχουν ολοι με τα αστεία και τα χαζόγελα. Γιατί στους άλλους είναι καμία σχέση. Είναι και ο τύπος που μιλάς εσύ στην άλλη ακρη του δωματίου με του κοσμου τη φασαρία, και όχι μόνο εχει ακούσει τα πάντα, αλλά φωνάζει για να σχολιάσει. Εγώ μακριά κι αλάργα απ αυτήν, οσο μπορώ φυσικά.